Azrodyl the Knight Koffiemok – Limited Edition (3/5) | Beschikbaar in 9 Kleuren | Gedetailleerde Illustratie

Hoofdstuk 3,

De bomen rezen hoog op, hun stammen verdraaid als oude wachters die hun geheimen verborgen. Het maanlicht wist nauwelijks door te dringen, slechts flarden zilver verlichtten het kronkelende pad voor hem. Dit was geen gewoon bos. Dit was een grens tussen werelden. 

Zijn spieren spanden zich terwijl hij voorzichtig een stap naar voren zette. Dit woud zou niet alleen zijn zwaard, maar ook zijn geest op de proef stellen. Dat voelde hij tot in zijn botten. Plots sneed een ijselijke gil door de stilte, als een mes door fluweel. Azrodyl verstijfde. Het geluid was rauw, doordrenkt van angst en pijn. Hij klemde zijn kaken op elkaar en zette zich schrap om eropaf te rennen, maar toen …

Het gefluister keerde terug! Niet één stem, maar velen, als een koor dat rondom hem cirkelde. Het kwam uit de bomen, uit de grond, uit de lucht. Zachte, ongrijpbare klanken die zich in zijn hoofd wrongen. Zijn gedachten begonnen te vervagen, de werkelijkheid werd vloeibaar. *"Keer om…"* *"Dit is niet jouw strijd..."* *"Ze heeft jou al opgegeven…"* 

Azrodyl kneep zijn ogen dicht en zette zijn handen tegen zijn hoofd, maar de stemmen drongen als ijskoude vingers door zijn bewustzijn. De schaduwen om hem heen leken te krimpen en uit te dijen, als ademen. Zijn ademhaling versnelde. Hij moest hieruit breken! Hij greep zijn zwaard, trok het uit de schede en ramde de platte kant tegen zijn dijbeen. De scherpe pijn sneed als een mes door de mist in zijn hoofd. De stemmen stokten een ogenblik en Azrodyl greep dat moment aan. Hij rukte zich los uit de greep van de schaduwen en rende, rende zonder terug te kijken, richting het gegil. 

Het pad werd smaller, de takken grepen naar hem als klauwen. Uiteindelijk bereikte hij een open plek, waar een vervallen huisje stond, half verborgen onder het bladerdak. Het hout was rot, de muren ingezakt onder de druk van de tijd. Maar achter de scheefhangende deur klonk zacht gesnik. 

Azrodyl hief zijn zwaard en stapte naar voren. Wat hem daar wachtte, wist hij niet. Maar hij zou het onder ogen zien.